Padający śnieg w Piemoncie nie jest zjawiskiem niezwykłym, choć oczywiście zazwyczaj mnie nie cieszy. Kilka tygodni temu po kolejnym całodniowym prószeniu wybrałam się na objazd okolic Alby i widok jaki mi się ukazał był naprawdę imponujący. Zobaczcie sami. Na początek Barolo i jego dwa zamki: Castello Falletti di Barolo oraz w totalnej ruinie Castello della Volta.
Wiosna, lato, jesień, zima – nie ma znaczenia jaką mamy porę roku, bo wzgórza Langhe zawsze uwodzą swoimi krągłościami. Tym razem zimowa fotorelacja.
Malutkie Barbaresco ze swoją charakterystyczną wieżą.
Piemont słynie nie tylko z pięknych krajobrazów, wspaniałego jedzenia i cudownych win, ale również z wielu rezydencji królewskich pozostawionych przez dynastię Sabaudów. Jedną z nich jest zamek w Aglie’, niewielkiej miejscowości w regonie Canavese, na północy Piemontu. O tych okolicach wspominałam przy okazji jednej z moich wizyt Ivrei (Ivrea – wzgórza, jeziora i pomarańcze), która jest jego najważniejszym miastem, a na świecie słynie z barwnego karnawału i bitwy na pomarańcze.
Na północy krajobraz wyznaczają białe szczyty Alp, morenowe wzgórza urozmaicone gdzieniegdzie błękitnym lustrem wody. Południe to łagodne pagórki, które powoli przechodzą się w góry, tworzące naturalną granicę z Ligurią i zazdrośnie strzegące dostępu do morza. Piemont zachwyca nietuzinkowym i urozmaiconym krajobrazem, a jesienią kolorowe liście, winnice, stare pałace, zamki wyglądają niesamowicie na tle błękitnego nieba. Z resztą sami zobaczcie! Poniżej moja jesienną fotorelacja. Na początek region Canavese.
Od najbliższego weekendu w winnicach Langhe e Roero (południowy Piemont) rozpocznie się najgorętszy okres w roku – winobranie (la vendemmia). Oprócz kilku deszczowych dni pogoda tego lata dopisała i na brak słońca nie można było narzekać. Dlatego zbiór tegorocznych plonów nastąpi nieco wcześniej niż zazwyczaj.
Orzech laskowy (la nocciola) obok winorośli odgrywa olbrzymią rolę w tutejszym rolnictwie. Włochy (po Turcji) zajmują drugie miejsce w światowej produkcji tego owocu, a plantacje piemonckie stanowią 8-9% włoskiej uprawy. Inne regiony włoskie ważne w hodowli leszczyny to Lazio, Sycylia i Campania.
Langhe może pochwalić się nie tylko dużą ilością dostarczanych plonów (85% całej produkcji Piemontu), ale również ich jakością. To właśnie tutaj rośnie ceniona odmiana la nocciola tonda gentile della Langhe IGP, która, jak przeczytacie w moim wcześniejszym wpisie Bossolasco i przysmaki Alta Langa, służy do wyrobu różnych pyszności. Najważniejszym miasteczkiem na mapie uprawy leszczyny jest Cortemilia, stolica Alta Langa. Wybrałam się tam przy okazji Sagra della Nocciola. Czytaj dalej „Orzechowe wariacje”
Bossolasco to malutka miejscowość (ok. 700 mieszkańców) w Alta Langa, czyli najwyżej położonej części Langhe (Piemont) w kierunku Ligurii (stąd nad morze jest już tylko 60 km). Jadąc krętymi drogami obserwujesz jak winnice ustępują miejsca pastwiskom, lasom (bogatym w białą truflę) oraz plantacjom orzecha laskowego. Między innymi tutaj rośnie autochtoniczna odmiana leszczyny la nocciola tonda gentile della Langhe, chroniona znakiem I.G.P., gwarantującym nie tylko odpowiednią jakość, ale również pochodzenie. Tutejsze orzechy laskowe charakteryzują się unikalnym kształtem – są duże i prawie idealnie okrągłe, dlatego praktycznie całość ich produkcji w Piemoncie jest przeznaczona do wyrobu słodyczy (czekoladki gianduia, tort orzechowy, ciasteczka brutti e buoni, itp. ).
