Nazwa Barolo pochodzi prawdopodobnie od wyrażenia bas reul, które w języku celtyckim oznaczało „niskie miejsce” (miasto znajduje się na wysokości 301 m n.p.m i jest znacznie niżej umiejscowione od sąsiedniej La Morra, czy Serralunga d’Alba). Choć istnieją świadectwa obecności plemion celtycko-liguryjskich, potem Rzymian, to jednak pierwsza znacząca osada powstała tu dopiero we wczesnym średniowieczu, kiedy po upadku cesarstwa na tych ziemiach zamieszkiwały plemiona barbarzyńskie.
Losy Barolo są bardzo mocno związane z rodziną Falletti. Już bowiem w 1250 roku po wykupieniu go od Alby weszła w posiadanie miasteczka wraz z zamkiem wybudowanym w X w. celach obronnych przed najazdami Saracenów. W kolejnych latach zamek został przebudowany i stał się główną siedzibą mieszkańców rodu. Barolo od 1731 roku stał się niezależnym markizatem (wcześniej podlegał pod Markizat Monferrato, a 1631 trafił w ręce Sabaudów). Ostatnią władczynią miasteczka była markiza Juliette Colbert (żona Carlo Tancredi Falletti), która zmarła w 1864 roku. W testamencie zapisała cały swój majątek na rzecz organizacji Opera Pia Barolo, która miała za zdanie kontynuować jej działalność dobroczynną. Po jej śmierci została utworzona szkoła, która kształciła niezamożnych młodych ludzi z okolic – w 1875 roku w murach zamku Falletti powstało Collegio Barolo i działało do 1958 roku.
Ostatnia markiza zasłynęła również z licznych innowacji wprowadzonych w dziedzinę enologii oraz z promowania wina Barolo na dworze Sabaudów.
Jeżdżąc po okolicznych winnicach, miastach i miasteczkach, spacerując po Barolo aż trudno uwierzyć, że jeszcze do niedawna był to bardzo ubogi rejon Włoch. Dopiero w latach siedemdziesiątych – osiemdziesiątych XX w.rolnicy, którzy wcześniej masowo uciekali do miast w poszukiwaniu pracy, zaczęli wracać i tworzyć wina – dziś uznawane na całym świecie jako jedne z najlepszych.
Więcej informacji o Barolo: